Historia kawy
ludzie

Historia kawy

Kawa uwielbiana jest przez większość dorosłych. Jaka jest historia tego niezwykłego napoju? Co warto o nim wiedzieć?

Odkrycie kawy

Pierwsze pisemne wzmianki o wykorzystywaniu owoców kawowca pochodzą z około 1000 lat p.n.e. z terenów obecnej Etiopii. Spożywano je wtedy z dodatkiem soli i masła. Nie były uprawiane, lecz zbierane jako dziko rosnące.

Najprawdopodobniej drzewo kawowca odkrył lud Ormono zamieszkujący obecne tereny Kaffa. Przypuszcza się, że w XIII lub XIV wieku kawa została przewieziona do Jemenu, gdzie do dziś dnia produkowana jest jej najdroższa odmiana. Właśnie w tym rejonie opracowano metodę prażenia nasion oraz wytwarzanie z nich napoju. Beduini rozpowszechnili ten napój na terenie całej Arabii saudyjskiej. Z odkryciem kawy wiążą się także dwie ważne legendy.

Legendy o kawie

Według najstarszej Etiopskiej legendy kawa została odkryta przez pasterza Kal Dima i jego tańczące owce. Pastuszek miał problemy ze swoim stadem, ponieważ zwierzęta były aktywne w dzień i w nocy – nie odczuwały w ogóle zmęczenia. Cały czas biegały i domagały się uwagi. Dlatego pasterz nie mógł odpocząć, co spowodowało, że udał się po poradę do jednego z jemeńskich klasztorów. Ponieważ uważał, że jego zwierzęta zostały opętane.

Duchowni sprawdzając zażalenie pastuszka, odkryli, że kozy żywią się nieznanymi jagodami. Duchowni zerwali kilka z nich i spróbowali je zjeść, lecz były niesmaczne. Dlatego ziarna wyrzucili do palącego się ogniska. Po chwili poczuli niezwykły aromat. Zaintrygowani wyciągnęli rozżarzone ziarna z ogniska i wrzucili do kociołka z wodą. Otrzymali napój, który pięknie pachniał i był bardzo smaczny. W niedługim czasie mnisi uznali ten napój za dar od Boga, ponieważ mogli długo modlić się bez snu. Pasterzowi poradzili, aby zmienił miejsce, gdzie wypasa zwierzęta.

Według innej legendy arabski mnich Ali Ben Omar był odkrywca kawy. Uleczył on wielu chorych, w tym również córkę króla. Niestety mnich zakochał się w pięknej księżniczce, lecz król nie chciał mu oddać swojej córki za żonę, a mnicha wygnał z miasta.

Używka Bliskiego Wschodu

Końcem XV w. arabski port Al.-Mucha był ośrodkiem, w którym handlowano ziarnami rośliny zwanej kohwet. Wraz z ekspansją muzułmanów napój rozprzestrzenił się na całym Bliskim Wschodzie. Początkowo budził tylko negatywne emocje. Dlatego spożywanie kawy było surowo zabronione, lecz w krótkim czasie zakaz cofnięto i w 1554 roku została otwarta pierwsza kawiarnia na Bliskim Wschodzie (w Stambule). Kariera kawy w Europie i Ameryce Południowej rozwijała się wolniej.

Kawa w Europie

Napój został po raz pierwszy opisany przez niemieckiego podróżnika i botanika Leonarda Rauwolfia, który w latach 1573-76 odbywał swoją 3-letnią podróż po Bliskim Wschodzie. Swój udział w rozprzestrzenieniu kawy po Europie miał również włoski lekarz Prosper d’Arpino, który opisał lecznicze działanie tego napoju.

Nie da się jednoznacznie określić, kiedy kawa trafiła do Europy. Z dostępnych dokumentów wynika, że napój ten był popularny już końcem XVI w. za sprawą dwóch kompanii wschodnioindyjskich.

Pierwsza kawiarnia została otwarta w Oksfordzie w 1650 roku przez Żyda. W Londynie kolejna powstała 2 lata później. Na starym kontynencie kawa rozprzestrzeniła się dużo później, bo w I połowie XVII w. Pierwsza kawiarnia została otwarta w Paryżu w 1671, w tym samym czasie w Anglii było już ponad 3 tys. kawiarni. Jeśli chcesz napić się smakowitej kawy, to polecamy kawę mieloną cafè brasil.

Po zwycięstwie pod Wiedniem kawa stała się bardzo popularnym napojem w Austrii. Pierwszą kawiarnię w Salzburgu założył Jerzy Kulczycki wg legendy była w niej serwowana kawa pozostawiona przez uciekających Turków. Spopularyzował on dodawanie do kawy mleka i cukru.

Kawa w Polsce

Napój ten dotarł do naszego kraju pod koniec XVII w. Jej miłośnikami byli m.in. Jan III Sobieski i Bohdan Chmielnicki. Początkowo była uznawana za trunek niesmaczny i szkodliwy. Dopiero na przełomie XVII i XVIII w. picie kawy stało się modne w Gdańsku, a później rozprzestrzeniło się na cały świat. Na początku był to napój tylko dla elit, jednak w ciągu kilku dekad był popularny u wszystkich obywateli niezależnie od klasy społecznej.